‘neysen o’ olmak

Çocuklarımızı kendi arzularımıza gore ve belki zamanında kendimiz için gerçekleştiremediğimiz beklentilere göre bir şeyler yapmaya çalışmak, uzun vadede çocuğumuzun kendi hayatının sorumluluğunu alabilen bir birey olabilmesini engeller. Çocuğumuz kendi ihtiyaçlarına yabancı, başkalarını memnun ederek varolabilen birisi haline gelebilir. Belki sizin istediğiniz gibi olur, çok da başarılı olur, ama olmak istediği yer orası değilse ruhsal problemlerle karşılaşması kaçınılmazdır. Mutlu olamaz, keşkelerle dolar geçmişi ve geleceği... En nihayetinde olmasını istediğiniz yerdedir ve sizin ihtiyaçlarınız karşılanır ancak onun ihtiyaçları nedir, hiç sordunuz mu? Hiç hayır, ben bunu istemiyorum dediğinde hayırını kabul edebildiniz mi? bazen küçümseseniz veya 'saçma' bulsanız bile ilgi duyduğu bir şeyi yapması konusunda onu desteklediniz mi?

Çocuğumuza şu veya bu olmayı öğretmek yerineneyse o olmayı öğrettiğimizde benlik saygısı gelişmiş ve kendi kararlarını alabilen bir çocuk yetiştiririz. Böyle yetişen bir çocuk ise kendi potansiyellerini gerçekleştirmek için doğru adımları atabilecek sorumluluğa sahip olabilir. Ötekilerden gelebilecek istismarlara ve manipülasyonlara karşı kendini koruyabilecek sağlam bir duruş kazanabilir. Bırakalım çocuklarımız neyse o olsun.