Tırnak yeme, çocuklarda çok sık rastladığımız bir davranıştır. Davranışsal olarak başlayıp alışkanlığa dönüşmektedir. Çocuklar hayatları boyunca birçok serüven yaşamaktadırlar. Bir yaştan diğer yaşa geçmek bile çocuklarda kaygı yaratabilir. Çocukluk döneminde birçok değişim yaşanır. Ve çocuklar bu değişimlere ayak uydurmaya çalışır bu durum da yine kaygıya sebep olur. Oluşan bu değişimlere ayak uydurmaya çalışırken her çocuk farklı tepkiler gösterebilir. Tırnak yemek de bu sebeplerden biridir. Okul öncesi dönemde daha sık karşımıza çıkar ve yetişkinlik dönemine kadar uzanabilir. Çocuğunuz bir şeye odaklanıp tırnaklarını yiyorsa kaygılanmayın ve müdahale etmeyin. Çocuğunuz bu davranışıyla birtakım şeylerle baş etmeye çalışıyor olabilir. Çocuğunuzun baş etme becerilerini geliştirmesi son derece normaldir ve gereklidir.
Genellikle sıkıntılı ruhsal bir hal ile tırnak yeme davranışı başlıyor. Sebepleri merak, sıkıntı, stres, kaygı, alışkanlık ya da taklit olabilir. Aslında tırnak yemenin tek bir sebebi yoktur.
Evde tartışma olayları, kardeşleri ile arasında yaşanan bir problem, geçiş dönemi, yeni bir kardeş gelmesi gibi birçok neden söylenebilir. Sosyal zorlayıcı faktörler bu davranışı tetikleyebiliyor.
Bu davranışın alışkanlık olmaması için ebeveynler neler yapabilir?
İkaz etmemek, uyarmamak çok önemlidir. Neyazık ki günümüzde bunu yapabilen çok nadir ebeveynler vardır. Bizler onları ısrarla uyardıkça aslında davranışlarını bilinçdışında pekişirmiş oluyoruz. 'yapma, elini ağzından çek, tırnağını yeme' gibi cümleleri ısrarla kullandığımızda davranış artık bilinçli olarak pekiştiriliyor.
Ödül ve ceza yöntemi davranışta kalıcı bir değişiklik yaratmaz.
Farklı alternatifler üretin. 'Elini ağzından çek' yerine bana bir bardak su getirir misin? Işığı kapatabilir misin? O anlarda yanınıza çağırıp sorumluluklar verebilirsiniz.
Genellikle sıkıntılı ruhsal bir hal ile tırnak yeme davranışı başlıyor. Sebepleri merak, sıkıntı, stres, kaygı, alışkanlık ya da taklit olabilir. Aslında tırnak yemenin tek bir sebebi yoktur.
Evde tartışma olayları, kardeşleri ile arasında yaşanan bir problem, geçiş dönemi, yeni bir kardeş gelmesi gibi birçok neden söylenebilir. Sosyal zorlayıcı faktörler bu davranışı tetikleyebiliyor.
Bu davranışın alışkanlık olmaması için ebeveynler neler yapabilir?
İkaz etmemek, uyarmamak çok önemlidir. Neyazık ki günümüzde bunu yapabilen çok nadir ebeveynler vardır. Bizler onları ısrarla uyardıkça aslında davranışlarını bilinçdışında pekişirmiş oluyoruz. 'yapma, elini ağzından çek, tırnağını yeme' gibi cümleleri ısrarla kullandığımızda davranış artık bilinçli olarak pekiştiriliyor.
Ödül ve ceza yöntemi davranışta kalıcı bir değişiklik yaratmaz.
Farklı alternatifler üretin. 'Elini ağzından çek' yerine bana bir bardak su getirir misin? Işığı kapatabilir misin? O anlarda yanınıza çağırıp sorumluluklar verebilirsiniz.
